Proefavond 18 september, de keuze van de leden

De meeste stemmen gelden is een proeverij die een jaarlijkse traditie aan het worden is. Dit jaar werden liefst vierenvijftig stemmen uitgebracht.  Secretaris Peter heeft ze geteld en samen met penningmeester Gerard gekeken welke verkrijgbaar waren. Het leverde voor de proeverij op 18 september weer een fantastisch programma op waarmee we het nieuwe proefseizoen 2012-2013 inzetten.

Inkopper: Loch Fyne
De inkopper was niet de verwachte Naked Grouse, maar de (gesponsorde, Ruud bedankt) Loch Fyne. Deze gemakkelijk te drinken goed gekruide blend verraste de tweeënvijftig Ben Nevis Clubleden zeer aangenaam. Een zoete neus, een smaak met kruiden en rozijnen en een verrassend warme afdronk: erg aangenaam om mee te starten.

Dailuaine 16yo, Flora & Fauna, Speyside Single Malt, 43,8%
Nadat iedereen een plekje had in de volle Hielander, gingen we verder met Dailuaine. Er wordt van de Dailuaine whisky slechts 2% als single malt verkocht botteling. De rest van de whisky wordt hoofdzakelijk voor het blenden van de Johnnie Walker whisky’s gebruikt. Deze Dailuaine distilleerderij is daarom niet erg bekend. We hebben op deze proeverij een bijzondere malt, een prachtige Dailuaine Flora & Fauna bottling, 16 jaar oud. Het is plezier en genieten in zijn zuiverste vorm. En voor lange minuten. Jammer die heel moeilijk te vinden. De amberkleurige whisky heeft een amberkleur, ruikt naar graan, mout en sherry. In de smaak komen eerst chocolade en fruit tevoorschijn. Vervolgens noten en ook drop. De lange afdronk houdt de herinnering aan sherry levendig met ook amandelen en cederhout.

Glentauchers Ultimate Rare Reserve, Speyside Single Malt, 46%
Zo vroeg in het programma al een 30 jaar oude Glentauchers presenteren deed menige wenkbrauw fronsen. De huisstijl van Glentauchers is namelijk, zeker voor een Speyside, droog en medicinaal. Dat geldt echter niet voor deze 1981 Ultimate – rare reserve. Komt het door de leeftijd? Of door het vat? De gefronste wenkbrauwen verzachtten in ieder geval allemaal tot een genietende gelaatsuitdrukking. Glentauchers is een belangrijk onderdeel voor Ballantine’s en Teacher’s Highland Cream. De kleur is die van witte wijn. De neus is even wat lijmachtig maar verraadt al snel vanille en grasachtige kruiden. Het is ook een whisky die je even door proeft om het goed te ontdekken. Rokerig, zoet en op het laatst ook mint. Een mooie lange en kruidige afdronk.

Zoals gebruikelijk verlieten door de avond heen weer heel wat ‘lekkere hapjes’ de keuken van Wullie. Het onovertroffen kaashapje, gerookte forel, ingewikkeld lamsworstje, zoetwatermosselen: ik hoorde zelfs dat het wel een ‘Schotse Tapas’ avond leek.

Macduff 17yo, Exclusive Malts,  Speyside Single Malt, Caskstrength 55,2%
Een heerlijke Macduff, vormde de volgende streling van onze zintuigen. Op deze whisky was relatief veel gestemd hoewel er weinig over bekend is. Proefnotities vind je dan ook nergens. Onze Macduff Exclusive Malt was gedistilleerd op 1 maart 1990 en het waren twee van de slechts 250 flessen die zijn gebotteld in 2007 uit cask nummer 1043 door de bottelaars Berry Bros & Rudd David Stirk.

Kilchoman 5yo, Oloroso finish, Islay cask strength, 46%
Anthony Wills bouwde zijn Kilchoman Distillery in de leegstaande gebouwen van een farm aan de afgelegen westkant van Islay. Ondanks het streven zoveel mogelijk lokale ingrediënten te gebruiken voor zijn oorspronkelijke Islay whisky, had hij te maken met de nodige tegenwerking en tegenslag. Toch liep de eerste spirit eind 2005 uit de zeer kleine ketels. Op 9 september 2011werd de allereerste officiële botteling van Kilchoman gepresenteerd en beoordeeld als zeer veelbelovend en een fantastische Islay Malt. Kilchoman is één van de zwaarst geturfde whisky’s van Islay. We proefden de eerste Kilchoman 5 years old botteling die uitsluitend op Oloroso sherry vaten is gerijpt. De goudkleurige whisky had een relatief zwakke neus van turf, fruit en kruiden. De smaak geeft aanvankelijk zoet fruit en turf. Aandachtig doorproeven geeft ook zout en zeewier. Tijdens de medium  afdronk ervaar je de zee.

Lagavulin 16yo, double matured, PX finish, Islay cask strength, 43%
Wederom verbazing onder de proevers toen we “nu al”op de proppen kwamen met een Lagavulin. Maar dit was geen ‘standaard’ proeverij. Deze geproefde Lagavulin kreeg na zijn traditionele rijping die onder andere de rooksmaak oplevert,  een finish op PX sherryvat, wat een bijzondere zachtheid oplevert en een zeer complexe smaak. We lazen ergens dat deze Lagavulin een wedstrijd oplevert tussen de traditie van Lagavulin en de afwerking van PX. Het resultaat van de wedstrijd is een voor elke liefhebber bevredigende draw of gelijkspel.  De amberkleurige whisky heeft een krachtige uitnodigende neus met een complex van turf en rook maar ook zoete sherry en hout. Deze tonen komen in dezelfde mate terug in de smaak, hoewel daar ook iets zoutigs (zeezout?) bij komt. En zoals alle Lagavulin’s: Een lange warme en rokerige afdronk. Heerlijk!

En nu, vroeg men zich af. Lagavulin is toch een klassieke afsluiter? Niet vanavond. Nog twee te gaan, te beginnen met

Glendronach 21yo, Parliament, non chill filtered, Speyside 48%
De overgang verliep probleemloos. Men heeft na de standaard botteling (12yo), de Revival (15yo)  en de Allardice (18yo),  het programma uitgebreid met een 21jaar oude single malt die de naam Parliament kreeg. Hier zit een verhaal achter: GlenDronach was lange tijd een favoriete nestplaats voor de roek, een kraaiachtige vogel. Deze Glendronach is in twee fasen gerijpt, in een combinatie van Oloroso- en PX sherry vaten. De Parliament is non chill filtered heeft een natuurlijke donkere amberkleur. De neus verwelkomt bosbessen, pruimen, sherry en gebrand eikenhout. De mond wordt zelfs met heel kleine slokjes geheel gevuld met de sherrysmaak, bittere chocolade, pruimen, plumpudding, kaneel en nootmuskaat. Na het laatste nipje resteert een lange afdronk met een herinnering aan de pure chocolade en het rijpe fruit.

Arran 10yo, Sleeping Warrior, Lim. edit, Speyside cask strength, 54,9%
Als laatste van de avond proefden we de Arran. Deze whisky is genoemd naar de hoogste berg van het eiland Arran, waar deze prachtige whisky werd gedistilleerd en gebotteld. Als je goed kijkt naar de berg en met een beetje fantasie, zie je een slapende krijger. Deze Isle of Arran single malt whisky was gedistilleerd in 2000, gebotteld in 2011 en was gerijpt in een mix van rode wijn en bourbon vaten. Ook deze whisky betrof een zeer gelimiteerde versie: twee uit slechts 6000 flessen. Een waardige afsluiter diep amber, met een intense neus van onder meer zoethout en zuurtjes. De mix van rode wijn en bourbon veroorzaakt ongetwijfeld een paar van de tonen zoals rode kersen. Ook hoorde ik citroen noemen en toffee. Zoals een mooie afsluiter van cask strength betaamt, was de afdronk lang, moutig en kruidig.

Peter Winkel