Een bijzondere proefavond

Ongeveer een jaar geleden waren onze bestuursleden Robert Eekma op de motor een weekje de Schotse wegen onveilig aan het maken. Op de terugreis van Ayr naar Newcastle hadden ze het plaatsje Dumfries op het programma staan en dan vooral een ‘quick visit’ aan de lokale slijterij. Daar bleken lekkernijen te koop te staan die in NL niet of nauwelijks te scoren zijn en al helemáál niet met twee flessen van elk. Een toelichtend telefoontje met het bestuur was voldoende en de slijterij was zo goed een en ander per post te laten bezorgen. De basis voor de proeverij van maandag 12 maart jl. was gelegd.

Bij de eerste inschrijving bleek al dat deze keer de Hielander te klein zou zijn. In rap tempo werd de 50 overschreden en na de traditionele reminder ook de 60. Een wachtlijst moest worden aangelegd en die groeide ook snel. De Soos werd gebeld maar die kon de biljartclub er niet uit knikkeren. Good friend Merv’s was zo goed om ons met zijn meisje en nog een assistente te ontvangen. Een Schotse proeverij in Nederland bij een Ier. Als dat geen integratie is . . . .

Willie, die deze proeverij zelf presenteerde, had de flessen al geopend klaar staan, een verstandige keuze, bleek achteraf, zeker gelet op de leeftijd van de whisky’s. De inkopper kregen we van Cor Postma. Een Glen Spey 40% Coopers Choise. Erg aangenaam om mee te beginnen met een beetje rokerige neus, net of ik een bordje warme pap voor mijn neus had staan. Een milde smaak met vanille en noten en een redelijk blijvende afdronk die de herinnering aan noten vasthield.

Strathisla
De toon was gezet. Maar ik was toch verbaasd over de eerste dram van het hoofdprogramma: Strathisla 43%, 30y,  Gordon & Macphail. De donkere amberkleur van deze Speyside was veelbelovend en die belofte werd versterkt door de intense neus van fruit, cake en andere zoetigheid. Vervolgens een mond vol smaak met vanille, sherry en honing, maar ook pruimen, banaan en een vleug eikenhout. De lange krachtige afdronk was droog en fruitig. Nog vijf te gaan. Wat moest dit worden?

Bunnahabhain
Ook de Bunnahabhain 50% Old Malt Cask die de heren voor ons hadden gescoord was 30y old. Gedistilleerd in december 1978 was dit Islay wonder (twee van slechts 566 flessen) heerlijk ruikend naar koffie, fruit en sherry. De smaak was zo vet, dat je nog meer dan anders eerst eens moest wachten. Dan kwam de gedachte aan cocosmelk, rijpe peren, kaneel en graan. De afdronk was ook nu lang, fruitig, cake, honing en eikenhout.

De eerste hapjes van Merv (die ook twee consumptiebonnen per gast had gedoneerd …..!!!!) zwommen er in als de vis waar de kibbeling van was gemaakt. Lekker met zo’n glaasje Guinness.

Glen Grant
En dan op naar de Glen Grant 50%, 32y Old Malt Cask, gedistilleerd in 1976 en gebotteld in maart 2009. Twee van nog minder flessen: 266! Winnaar van de Scottish Field Challenge. Een kruidige neus, met beloftes van kruidigheid, eikenhout, zoetigheid (wat???)  en gist. De kruiden komen in de smaak flink terug (peper) aangevuld met rook. De volle mond wordt al snel droog wat zich doorzet in de afdronk, die ook kruidig en rokerig blijft. Een nogal aparte smaaksensatie, misschien wat beïnvloed door de kibbeling en de Guinness, hoewel ik mijn mond goed had gespoeld.

Tomintoul
Whisky 4 werd volgens het weer fraaie boekje van bestuurslid Coen Meijer Tomintoul 41y Mackillop’s choice 1966. Opnieuw net als de Glen Grant, een Speyside. Met een weinig voorkomend alcohol% van 46,50. Ik rook de grazige weide in het voorjaar met bloemen en kruiden. De smaak was vettig, romig met graan en weer dat bord warme pap van eerder op de avond. Mijn oudste kleinzoon, verwoed atleet, vraagt ’s ochtends meestal om een bord havermout en de geur iervan komt terug in de smaak van deze heerlijke Tomintoul. In de afdronk kwamen geleidelijk nog hazelnoten en turf terug.

Glenfarclas
Whisky 5 Glenfarclas 18y was de laatste botteling in het kader van het 60 jarig jubileum van de legendarische Douglas Laing. Deze Old Malt Cask uit de Speyside (54,9%) met een prachtige roodbruine kleur, verwent de neus met een warm boeket van rijp fruit en eikenhout. Ook in de rijke volle smaak is het moeilijk om de afzonderlijke aroma’s te benoemen. Ik proefde wat ik ook had geroken met nog een vleugje caramel. Een heerlijke afdronk deed me beseffen dat we hierna nog maar één heerlijkheid tegoed hadden.

Glendronach
Whisky 6 Glendronach 20y. Wederom een Speyside maar nu uit een extra groot vat van Pedro Ximenez. Deze single cask met een alcoholpercentage van 52,6 % presenteerde een  neus die beloofde dat hij heel wat te bieden had. Ik moest wèl even doorwalsen maar toen had ik ook wat: sinaasappel schil, gebrande noten, toffee en zelfs iets van leer. De smaak gaf wederom de noten, maar ook pure cacao en rozijnen. Een droge en goed hangende afdronk waarin de noten en sinaasappel nog goed herkenbaar bleven.

Peter J.M. Winkel